امروزه علم پزشکی شاهد پیشرفت های بسیاری در حوزه سلول درمانی اعضای حیاتی بدن مانند کبد، قلب ، کلیه و ... است و درمان ریزش مو نیز از این قاعده مستثنی نیست. هدف اصلی سلول درمانی ریزش مو جداسازی سلول های زایا از فولیکول های موی سر است که این پروژه در فاز حیوانی با نتایج قابل قبولی همراه بوده است. این سلول ها در محیط آزمایشگاهی کشت داده می شوند و مجددا به پوست سر تزریق می شوند که در این صورت یا فولیکول های جدید ایجاد می شود و یا موهای پرز مانند قبلی به موهای زبر تبدیل می شوند. از آنجا که سلول های FDP وCTS هر دو منشا مزانشیمی دارند، به خاطر داشتن پتانسیل زایش مو، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. از این رو در آزمایش های انجام شده بر روی نمونه حیوانی موش سلول های FDP در زیر فولیکول های فاقدFDP در یک محیط استریل مخصوص تزریق شدند . پس از آن محققان شاهد بازسازی فولیکول ها و به دنبال آن تقریبا پس از سه ماه رویش موی جدید اتفاق افتاد. از این رو خاصیت زایای سلول های CTS در موش ها و در انسان به اثبات رسید اما دانشمندان موفق به تولید موی سالم در محیط آزمایشگاه نشدند و در فاز انسانی تاکنون به نتایج قابل قبولی دست نیافته اند. سپس محققان وارد فاز دوم سلول درمانی ریزش مو شدند که شاهد 40 درصد افزایش موها در هر سایز و 18 درصد افزایش مو با قطر بیشتر از 30 میکرون بوده اند.

 

 

برای تشخیص ریزش مو ( hair loss)،پزشک با توجه به داروهایی که بیمار دریافت کرده، وضعیت تغذیه ای ،عادت های آرایش مو و یک معاینه جسمی علت آن را تشخیص می دهد. در صورتی که پزشک در فرد مبتلا مشکوک به عفونت قارچی سر شود با برداشتن نمونه ای از مو آزمایش لازم را انجام می دهد. گاهی نیز بیماری های داخلی مانند لوپوس، تیروئید، کمبود آهن، یا عدم توازن در هورمون های جنسی می تواند باعث ریزش موی سر شود. درمان های دارویی و پیوند مو  دو روش درمانی است که برای بیماران مبتلا به ریزش مو استفاده می‌شود. بعضی داروها به صورت گذرا سبب افزایش رشد مو می‌شوند و این در حالی که این شیوه درمانی تنها جهت ریزش موی خفیف موثر است و در درمان ریزش موی شدید تاثیر قابل توجهی ندارد، بعلاوه عوارض جانبی مصرف دراز مدت داروها را نیز نباید از نظر دور نگه داشت. پیوند مو با تکنیک‌های مختلف از جمله FUT،FUE  با انتقال گرافت از پشت به جلوی سر انجام می‌شود، روش درمانی دیگری است که در این متد تعداد موهای موجود تغییر پیدا نکرده بلکه با تغییر توزیع آنها اثر درمانی خود را ایفا می‌کند.

 

 

ریزش مو بیشتر جنبه ارثی و ژنتیکی دارد و فاکتورهای بسیاری از جمله کمبود ویتامین ها، سوءتغذیه، بیماری های مزمن، سرطان خون و استرس می توانند در ریزش مو نقش مهمی داشته باشند. مو از یک نوع کراتین که از پروتئین تشکیل شده است، تغذیه می کند و بنابراین افرادی که با کمبود پروتئین مواجه هستند باید از حبوبات و پروتئین های گیاهی، گوشت و ماهی بیشتر استفاده کنند و ویتامین های گروه B نیز که در ماء الشعیر و جوانه گندم وجود دارد در کاهش ریزش مو نقش بسیاری دارند.

 

 

با رعایت نکات بهداشتی ،جلوگیری از چرب شدن زیاد مو،  شستشوی صحیح مو و استفاده از شامپوهای ملایم،بر طرف کردن عوامل تشدید کننده ریزش مو مثل افسردگی ، استرسهای روحی،کم خونی،

رعایت نکات تغذیه‌ای، کاهش نمک مصرفی، ‌ حذف یا محدود کردن مصرف اسیدهای چرب اشباع،  کاهش مصرف شکلات،  غذاهای سرخ کردنی و پرادویه و مصرف فراوان آب،  سبزی و میوه تازه می‌تواند در جلوگیری از سفید شدن مو و ریزش مو مفید باشد.

پایان مطلب/